نجوای عاشقی

گاهی اوقات یک شخص با یک مکان و یا یک اثر چنان درهم تنیده می شوند که به سختی می توان تشخیص داد کدامیک دیگری را شکل داده، خلق کرده و یا به کمال رسانده است. اینکه "جرج ویتمن" کتابفروشی "شکسپیر و شرکا" را خلق کرد و یا خود در این کتابفروشی بالید، پاسخ روشنی ندارد، آنچه اهمیت دارد تصویری منحصر به فرد است که از این تعامل، در پس کوچه های تاریخ مکتوب، ثبت شده است."شکسپیر و شرکا" نام دو کتاب‌فروشی مستقل از هم در ساحل چپ پاریس است. این کتاب‌فروشی اولین بار در ۱۷ نوامبر ۱۹۱۹ توسط خانم "سیلویا بیچ" در خیابان هشتم دوپویترن افتتاح شد و پس از مدتی در سال ۱۹۲۲ به محل بزرگتری در خیابان دوازدهم اودئون در منطقه ۶ پاریس نقل مکان کرد. در طول دهه ۱۹۲۰، این کتاب‌فروشی به پاتوقی برای نویسندگانی چون ازرا پاوند، ارنست همینگوی، ویلیام اس. باروز، جیمز جویس و فورد مادوکس فورد بدل شد. اما در سال ۱۹۴۱ در دوران اشغال پاریس توسط آلمان این کتاب‌فروشی بسته شده و دیگر دوباره باز نشد.[1]ارنست همینگوی در خاطرات خود از پاریس، در کتاب "جشن بیکران"، شکسپیر و شرکای "بیچ" را این گونه توصیف کرده است:((مکانی صمیمی و شاد با اجاقی بزرگ در زمستان ، میز و قفسه کتاب، کتاب های تازه در ویترین و عکس هایی از نویسندگان مشهور، هم زنده و هم مرده، روی دیوارها.))مهم تر از همه، وقتی ناشران دیگر، "اولیس" اثر "جیمز جویس" را جنجال برانگیز و از نظر جنسی تحریک کننده خواندند و از چاپ آن سر باز زدند، این "بیچ" بود که برای ویرایش و چاپ نوشته دوستش پول جمع کرد."بیچ" بعدها در جایی نوشت:(( آن موقع استعدادهای بی شماری در پاریس بودندو مغازه من ظاهرا پاتوق اکثر آن ها بود.))در خصوص بسته شدن کتابفروشی نیز روایت است بعد از اینکه "بیچ" از فروش آخرین ن, ...ادامه مطلب