نقطه آبی کمرنگ (Pale Blue Dot)

« وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا ۖ إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَلَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولًا ؛

و روی زمین ، با تکبر راه مرو! تو نمی‌توانی زمین را بشکافی، و طول قامتت هرگز به کوه‌ها نمی‌رسد.»[1]

« وَلَا تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَلَا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ؛

(پسرم!) با بی اعتنایی از مردم روی مگردان، و مغرورانه بر زمین راه مرو که خداوند هیچ متکبر مغروری را دوست ندارد.»[2]

پس این انسان حقیر به کدامین توانایی خود می بالد که چنین با غرور بر روی سیاره ای که خود نقطه ای بسیار کوچک از جهان هستی است، چنین متکبرانه می تازد. به دنبال کدامین قدرت ماندگار و ابدی است که برای رسیدن به آن زندگی های بسیاری را تباه می کند. این اشتهای سیری ناپذیر قدرت زاییده کدام تخیل ناپاک اوست.

"کارل سیگن" (CARL SAGAN) برای اینکه این کوچکی را به تصویر بکشد، "نقطه آبی کمرنگ" را به ما نشان داد.

در 14 فوریه 1990 از "وویجر 1" (Voyager 1) خواسته شد که دوربین را بچرخاند و از سیار زمین عکس بگیرد. "وویجر 1" زمانی که این پرتره از جهان ما را ثبت کرد، حدود 6.4 میلیارد کیلومتر (4 میلیارد مایل) دورتر و تقریباً 32 درجه بالاتر از صفحه دایره البروج قرار داشت. زمین که در مرکز پرتوهای پراکنده نور (در نتیجه گرفتن عکس بسیار نزدیک به خورشید) قرار گرفته است، به عنوان یک نقطه نورانی کوچک ظاهر می شود، هلالی با اندازه‌ی تنها 0.12 پیکسل.

آنچه در ادامه می آید، گزیده‌ای از کتاب " نقطه آبی کمرنگ: چشم‌انداز آینده بشر در فضا "[3] است که "کارل سیگن" در سال 1994 با الهام از این عکس آن را نوشت. [4]

(( دوباره به این‌ نقطه نگاه کن. خانه ما اینجاست و ما در آن هستیم. جایی‌که همه کسانی که دوستشان دارید، همه کسانی که می شناسید، همه کسانی که تا به حال نامشان را شنیده اید، هر انسانی که بوده، زندگی خود را در آن سپری کرده اند. مجموعه شادی‌ها و رنج‌های ما، هزاران دین، ایدئولوژی و آموزه های اقتصادی، هر شکارچی و جوینده، هر قهرمان و ترسو، هر خالق و ویرانگر تمدن، هر پادشاه و دهقان، هر زوج جوان عاشق، هر مادر و پدر، فرزند امیدوار، مخترع و کاشف، هر معلم اخلاق، هر سیاستمدار فاسد، هر ابر ستاره، هر رهبر عالی، هر قدیس و گناهکار و همه تاریخ و همه گونه‌های بشری، بر روی این گرد و غبار معلق در نور آفتاب زندگی می‌کرده‌اند.

زمین یک صحنه بسیار کوچک در یک عرصه کیهانی وسیع است. به رودخانه های خونی فکر کنید که همه‌ی آن ژنرال‌ها و امپراتورها ریخته اند تا در شکوه و پیروزی، تنها برای لحظه‌ای صاحب بخش کوچکی از این نقطه شوند. به بی‌رحمی‌های بی‌پایانی بیاندیشید که ساکنان گوشه‌ای از این پیکسل بر ساکنان گوشه‌ای دیگر روا می دارند که تفاوت‌هایشان به ندرت قابل تشخیص هستند. چقدر سوءتفاهم، چقدر اشتیاق برای کشتن یکدیگر، چقدر پرشور در نفرت و دشمنی.

موضع گیری‌های ما، خود بزرگ بینی خیالی ما، این توهم که ما موقعیت ممتازی در جهان داریم، با این نقطه نور کم رنگ به چالش کشیده می شود. سیاره ما یک ذره تنها در تاریکی بزرگ کیهانی است. در گمنامی ما، در این همه گستردگی، هیچ نشانه‌ای نیست که کمکی از جای دیگری بیاید تا ما را از دست خودمان نجات دهد.

زمین تنها دنیایی است که تاکنون در آن حیات وجود داشته است. هیچ جای دیگری، حداقل در آینده نزدیک، وجود ندارد که گونه‌ی ما بتواند به آن مهاجرت کند. برای دیدن شاید، اما برای مهاجرت خیر. چه بخواهیم چه نخواهیم، در حال حاضر زمین جایی است که ما در آن ایستاده ایم.

گفته شده است که نجوم تجربه ای فروتنانه و شخصیت ساز است. شاید هیچ نشانی بهتر از این تصویر دور از دنیای کوچک ما وجود نداشته باشد که حماقت و غرور بشری را نشان دهد.

برای من، این دریافت، مسئولیتی برای رفتار مهربانانه تر با یکدیگر و حفظ و گرامی داشتن نقطه آبی کم رنگ ایجاد می کند. تنها خانه ای که تا به حال می شناسیم.

فیلم نقطه آبی کمرنگ ((MP4))

فیلم درباره نقطه آبی کمرنگ ((MP4))

---

1- اسراء/سوره۱۷، آیه۳۷.

2- لقمان/سوره۳۱، آیه۱۸.

3-Pale Blue Dot: A Vision of the Human Future in Space

4- https://www.planetary.org/explore/space-topics/earth/pale-blue-dot.html

+ نوشته شده در سه شنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۳ ساعت 13:15 توسط بصیرت  |